شهرام گیل‌آبادی تهیه‌کننده فیلم سینمایی «مهمانی از کارائیب» به کارگردانی بهزاد فراهانی که ماه گذشته فیلمبرداری آن به نیمه رسیده بود، درباره آخرین وضعیت این فیلم گفت: فیلمبرداری این فیلم به پایان رسیده است و مراحل پس از تولید را سپری می‌کند.
او درباره داستان فیلم توضیح داد: داستان فرعی فیلم درباره عشق متفاوت میان خیاط فیلم ما و مسافری که از کارائیب می‌آید، رخ می‌دهد اما قصه اصلی فیلم درباره یک عشق ایرانی با منش و عرفان جمعی‌ست.
این تهیه‌کننده درباره لوکیشن‌های فیلم و سختی‌های ناشی از ویروس کرونا بیان کرد: باتوجه به زمینه ای که فیلم در آن طراحی شده بود، «مهمانی از کارائیب» در ۳۰ لوکیشن فیلمبرداری شد. لوکیشن اصلی یک خانه قدیمی بود که بتواند این رابطه عاشقانه را به تصویر بکشد. تصویربرداری به دلیل وجود ویروس کرونا خیلی سخت و پیچیده بود اما سعی کردیم که پروتکل‌ها را رعایت کنیم و باتوجه به سختی‌های موجود خدا را شکر مشکلی در مرحله فیلمبرداری پیش نیامد.
گیل‌آبادی در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره دیگر فعالیت‌های خود خاطرنشان کرد: سه فیلم سینمایی را در دست انجام دارم؛ تهیه‌کنندگی ۲ فیلم اولی که یکی از آن‌ها در مرحله نگارش و دیگری در آستانه آغاز پیش‌تولید است و کارگردانی فیلمنامه‌ای از خودم را برعهده خواهم داشت اما درحال حاضر منتظر پیدا شدن سرمایه‌گذار هستم تا پیش تولید را آغاز کنیم، همچنین نمایشنامه‌ای باعنوان «۶۲۷» را آماده اجرا دارم که منتظر بهبود شرایط کرونا هستیم.
این فعال تئاتری درباره ترجیح کار کردن در تئاتر یا سینما تصریح کرد: واقعیت این است که من چون از کودکی و سال ۵۷ در سه حوزه تجسمی، تئاتر و سینما کار می‌کردم، فعالیتم در این حوزه‌ها به این مساله بستگی دارد که کدام حوزه زبان بهتری برای ارایه دیدگاهم دارد. به نظر من هر کدام مدیوم قدرتمندی هستند که می‌شود با آن‌ها روایتی داشت که نسبت به دیگری متفاوت باشد و آن روایت بستگی به کار ما دارد.
کرونا باعث به وجود آمدن بازار تازه‌ای در سینما شد. تهیه‌کننده «لاک‌پشت و حلزون» افزود: هیچکدام از این حوزه‌ها ارجح بر دیگری نیست اما تئاتر برای من یک نوستالژی جدی چه روی صحنه چه به صورت رادیویی است. کار در حوزه فیلم هم با سری اول سینمای جوان در سال ۱۳۶۴، ۶۵ به بعد در خرم‌آباد آغاز کردیم و همواره در حوزه‌های تئاتر و تجسمی هم فعالیت داشتم، همه چیز به روایتی که می‌خواستم از یک موضوع داشته باشم بستگی داشت.
او درباره وضعیت این روزهای سینما تاکید کرد: به نظر من مردم تشنه آمدن به سالن‌های سینما هستند اما کرونا باعث شد که بازار سینما تغییر ماهوی کند و بازارسازی‌ای در این حوزه شکل بگیرد که آن هم رونق گرفتن وی‌اودی‌ها بود ولی چون بنیاد این بستر در کشور ما براساس سرمایه شکل گرفته است نه براساس خدمات فرهنگی و هنری، روزی به شکست می‌رسد چراکه این بازارِ تازه یک بازار رقابتیِ سست بنیاد در کشور ماست. وی‌اودی‌ها در کشورهای دیگر بدین شکل عمل نمی‌کنند و رقابت‌های تنگاتنگ ولی درعین حال به شدت شرافتمندانه‌ای دارند. کرونا باعث به وجود آمدن بازار تازه‌ای در سینما شد که منطبق بر یک آینده‌پژوهی در دنیاست که راه خود را می‌رفت اما شیوع ویروس کرونا، بیکاری و فضاهای دیگر باعث شد که ما هم در رفتن به فضای این بازار تازه سرعت بگیریم.
گیل‌آبادی در پایان عنوان کزد: بازارسازی، بازاریابی و پدید آمدن بازارهای تازه به توسعه ارتباطات نیاز دارد، به نظر من کرونا ما را به رفتن به سمت بازارهای جدید و خلق بازارهای تازه مجبور کرد که باید آن‌ها را نظام‌مند کنیم و اگر از پس این کار بر نیاییم، شکست خورده‌ایم و چیزی را تجربه می‌کنیم که دنیا در عکس آن حرکت کرد و به نتیجه رسید، ما پلتفرم را داریم اما تجربه‌مان تجربه مناسبی نیست.
